Drie en een halve week in het (lang niet altijd) zonnige Frankrijk! Het wil ook wel eens verdomd hard regenen namelijk. Dan krijg je een natte boel! Maar Jantien en ik hebben ons uitstekend vermaakt! Mooie natuur (met zo nu en dan een mooie dame er in) alhoewel mooie natuur niet altijd licht hoeft te zijn… Nu moet ik even mijn excuses aanbieden, ik heb niet braaf overal mijn camera mee naartoe gesleept. Zo vond ik het toen we gingen kanoen geen slim idee, hoe graag ik ook foto’s had gemaakt. En in de Gouffre de Padirac heb ik ‘m ook niet meegenomen, mijn camera is een ramp in het donker en de mooiste stukken mag je niet flitsen.

Wel hebben wel veel rond de tafeltennistafel gerend… Ook mijn moeder en zusje kunnen zich daar mee vermaken, blijkbaar 😉 En als Jantien zich dan verveelt omdat mijn moeder en zusje willen tafeltennissen, dan maakt ze foto’s van dit soort dingen of van mij…

En dan de honden… op schoot past eigenlijk niet, hoe graag ze het ook willen. We hebben dus Teddy, Grizzly en Beertje. Teddy is een hypo-pyro-imbo hondje. Druk, dom en gek op vuur. Beertje is een echt wijf, met verwijfde pootjes en al. En Grizzly, da’s een echte hond. Nouja… hondser dan broertje en Beertje.

En later als ik groot ben, wil ik ook een serre! En ja, ik lijk sprekend op me pa. Maar no way dat ik zo’n snor neem… nooit!

Dan zijn we de laatste dag nog naar Rocamadour geweest. Schitterende ligging, dorpje op de rotsen, bedevaartsoort. Vrij bekend… Eerst een lange wandeling van L’Hospitalet naar Rocamadour zelf. Uiteindelijke doel is bovenaan… Moet je eerst een trapje op naar het heiligdom. En ook in Frankrijk hebben ze een eigen zwaard in de steen legende… Alleen hier heet het niet Excalibur, maar Durandal. En ja, hij is nep. Oh, laten we vooral de wereldberoemde Zwarte Madonna niet vergeten. Als het ergens zo donker is en je niet mag flitsen, dan kan je alles wel zwart krijgen ja! Had ik al iets gezegd over een mooi uitzicht? Hierna komt de bedevaartsroute langs 14 statiebeelden, allemaal heel boeiend… nouja, niet zo eigenlijk. Geen foto’s van. En dan kom je boven… Eerst een slokje drinken boven, dan naar de Rocher des Aigles. Een onderzoeksinstelling dat rond komt van het toelaten van toeristen die vogeltjes komen kijken, met een erg spectaculaire show. Van lelijke grote vogels tot vreemde vogels (en een valkje op dr hoofd!). Ooit een vogel een ei zien openmaken? Niet zoals dit! Dit gekke beest pakt stenen op en smijt ze op het ei, tot ie barst. Meneer de valkenier (of hoe je ze ook moet noemen) moest wel eerst een wat grotere steen aangeven, met kleine kiezels wilde het niet lukken… Nieuw dit jaar waren deze vrolijke kleuren… Ara’s, kakketoes, Amazones, grijze roodstaartjes… Erg leuke beestjes… Deze jongen hier wilde alleen de kooi nog niet in, die had nog honger 😉

Verder zijn er nog wel meer foto’s, in mijn Gallery te vinden. Ook zijn er nog wat meer vogelplaatjes…

En toch is het weer fijn om in m’n eigen bed te slapen!
Ookal is het hier takkeweer 🙁