This evening goes somewhere in the top regions of my “Weirdest evenings” list.

My ex, Jantien, came by. To talk. I really didn’t understand why, she’s been acting like a total bitch since she dumped me. Saying nasty things about me, not keeping promises and not letting me know about it. That sort of thing. I agreed with her coming by mostly cause I wanted my camera back. (And she still has my Matrix dvd!)

So, I picked her up at the train station, her train was right on time and I was a minute late, as always. (It was that or running to the station with warm wet pants…) So, we walked away from the station. “Are you hungry, or do you want to go to V&D first?” she asked. Not hungry… I felt horrible. Confused. Weird. Hurt. Lonely. I felt so strange seeing her (well, I actually avoided looking at her) and hearing her voice… So, into town, in and out of some stores… and to my place, cause we got kinda hungry. And of course, once we got home, I really didn’t want to cook. So, we talked. And after a while she got really hungry. KFC? KFC! Put on our shoes, went to the door… and it was raining cats and dogs. Soooo…. I’d better start cooking huh? 😛 So… dinner was great. I’m a hell of a chef, when I’m having a good day 😉 No, I’m not, but I’m not bad in the kitchen. Dinner. CSI New York. Talking. A kiss. A very strange sensation. It’s been 5 weeks… and I was determined to be mad at her. And I was. But I couldn’t let it out. I just couldn’t. I was too busy missing her, I suppose.

I’m really having a hard time describing what happened. When she hugged me, I felt strange, but I liked it. A lot. When she kissed me, I was overwhelmed. It’s so weird. But I loved it. And I felt how much I missed it. Her. Her softness. The look in her eyes. The feeling it gives me. She said she’d been making a lot of mistakes the last couple of weeks. The biggest being letting me go, 5 weeks ago. At first I didn’t know what to believe. “Why would I be here, if it weren’t true?” Good question, I didn’t know why else. But I still wasn’t sure. How could I be? The last 5 weeks she’s been a complete stranger to me. A totally different girl, not the one I loved. And now she suddenly changed back? Why would that be? And if it’s true, what assurance would I have it wouldn’t happen again? “Cause now I know what I’d miss” Again, good response… but on the other hand, she wanted freedom. If she loses that again, she’ll again know what she misses. Freedom. Why would that not change things, again? Well, cause she thinks she should have both. She should be able to have fun with her friends AND have a boyfriend. Very true… but the same goes for me. Yeah… she kinda knew that. Well, not even kinda. She realized she had to change things if she wants this to work.

But still. It feels so weird. I can’t wrap my mind around it. So very strange, feeling her lips and her hands again. So right and yet so… strange. And letting her go to her train, that might have been the strangest thing. So… double. Not wanting to let her go. And yet a little voice screaming in the back of my head “Go! Go away! Let me think!”. But that’s the sort of voice you just cannot and will not listen to. So… I let my girlfriend walk up the stairs to her train… while I wanted nothing more than waking up next to her. And that’s pretty much the last thing I expected to happen this evening.

Weet niet zeker of ik dit nu in het Nederlands of in het Engels moet schrijven. Why? Read on.

Sinds enige tijd heb ik veel contact met een Engels meisje. In een korte tijd redelijk bevriend geraakt, voor zover dat kan natuurlijk via MSN. Nu kreeg ik afgelopen woensdag morgen eeen mailtje van haar, althans, haar adres. Het bleek van haar beste vriend afkomstig te zijn, die haar vrienden uit dr MSN gescharreld had om hun te vertellen dat Lizz een poging gedaan had zichzelf van haar leven te beroven. De zelfmoordpoging was zwaar maar niet succesvol. Lizz lag in het ziekenhuis in redelijk kritieke toestand.

Continue reading So, what’s up lately? →

Drie en een halve week in het (lang niet altijd) zonnige Frankrijk! Het wil ook wel eens verdomd hard regenen namelijk. Dan krijg je een natte boel! Maar Jantien en ik hebben ons uitstekend vermaakt! Mooie natuur (met zo nu en dan een mooie dame er in) alhoewel mooie natuur niet altijd licht hoeft te zijn… Nu moet ik even mijn excuses aanbieden, ik heb niet braaf overal mijn camera mee naartoe gesleept. Zo vond ik het toen we gingen kanoen geen slim idee, hoe graag ik ook foto’s had gemaakt. En in de Gouffre de Padirac heb ik ‘m ook niet meegenomen, mijn camera is een ramp in het donker en de mooiste stukken mag je niet flitsen.

Wel hebben wel veel rond de tafeltennistafel gerend… Ook mijn moeder en zusje kunnen zich daar mee vermaken, blijkbaar 😉 En als Jantien zich dan verveelt omdat mijn moeder en zusje willen tafeltennissen, dan maakt ze foto’s van dit soort dingen of van mij…

En dan de honden… op schoot past eigenlijk niet, hoe graag ze het ook willen. We hebben dus Teddy, Grizzly en Beertje. Teddy is een hypo-pyro-imbo hondje. Druk, dom en gek op vuur. Beertje is een echt wijf, met verwijfde pootjes en al. En Grizzly, da’s een echte hond. Nouja… hondser dan broertje en Beertje.

En later als ik groot ben, wil ik ook een serre! En ja, ik lijk sprekend op me pa. Maar no way dat ik zo’n snor neem… nooit!

Dan zijn we de laatste dag nog naar Rocamadour geweest. Schitterende ligging, dorpje op de rotsen, bedevaartsoort. Vrij bekend… Eerst een lange wandeling van L’Hospitalet naar Rocamadour zelf. Uiteindelijke doel is bovenaan… Moet je eerst een trapje op naar het heiligdom. En ook in Frankrijk hebben ze een eigen zwaard in de steen legende… Alleen hier heet het niet Excalibur, maar Durandal. En ja, hij is nep. Oh, laten we vooral de wereldberoemde Zwarte Madonna niet vergeten. Als het ergens zo donker is en je niet mag flitsen, dan kan je alles wel zwart krijgen ja! Had ik al iets gezegd over een mooi uitzicht? Hierna komt de bedevaartsroute langs 14 statiebeelden, allemaal heel boeiend… nouja, niet zo eigenlijk. Geen foto’s van. En dan kom je boven… Eerst een slokje drinken boven, dan naar de Rocher des Aigles. Een onderzoeksinstelling dat rond komt van het toelaten van toeristen die vogeltjes komen kijken, met een erg spectaculaire show. Van lelijke grote vogels tot vreemde vogels (en een valkje op dr hoofd!). Ooit een vogel een ei zien openmaken? Niet zoals dit! Dit gekke beest pakt stenen op en smijt ze op het ei, tot ie barst. Meneer de valkenier (of hoe je ze ook moet noemen) moest wel eerst een wat grotere steen aangeven, met kleine kiezels wilde het niet lukken… Nieuw dit jaar waren deze vrolijke kleuren… Ara’s, kakketoes, Amazones, grijze roodstaartjes… Erg leuke beestjes… Deze jongen hier wilde alleen de kooi nog niet in, die had nog honger 😉

Verder zijn er nog wel meer foto’s, in mijn Gallery te vinden. Ook zijn er nog wat meer vogelplaatjes…

En toch is het weer fijn om in m’n eigen bed te slapen!
Ookal is het hier takkeweer 🙁

Jaja, eindelijk! Ik ben de komende 3,5 week niet in Nederland, maar in Frankrijk bij mijn ouders!

Als er iets is kan je altijd smsen, bellen gaat wat lastig met me mobiel daar. Mailen kan ook altijd, ik lees me mail met zekere regelmaat 😉

Tot over een tijdje!