Vandaag zijn Jantien en ik een jaar samen! En om dat te vieren zijn we naar The Lion King geweest, wat ik eigenlijk al voor Kerst gehad had… maargoed, dat mag uiteraard de pret niet drukken. We zijn rond een uur of 5 vertrokken, metrotje, treintje, in Gouda overstappen… door het station rennen, trap op, Jantien rent straal langs een vriendin van dr die haar net zo min zag… “Ik zou toch zweren dat we net langs Nikki renden?” Jantien bellen, en ja hoor… 2 minuten gekletst en de trein in. Tien is de trein in gesprongen, ik sta nog buiten, steek mijn arm nog naar binnen, want als de deur niet dicht gaat, dan gaat ie weer open! NOT! Deur dicht met mijn arm er tussen. Gelukkig gingen de deuren alleen dicht omdat de trein nog moest splitsen.

Vervolgens in Den Haag de tram naar Scheveningen. Bij het Circustheater uitstappen, stukje lopen langs het Kurhaus, eetcafe in duiken om te eten. Vol, of we even willen wachten. Sure, we hebben alle tijd. 2 wit biertjes dus. Nou, toen iedereen die na ons binnen kwam zat te eten, kregen wij ons maaltje. Heeft sinds wij binnen liepen ruim een uur geduurd voordat wij ons simpele hapje hadden. En hoe veel tijd hadden we? Een uur en een kwartier. Dus wij ons vreten naar binnen schrokken en snel betalen, snel terug naar het Circustheater en de zaal in!

Dan begint de voorstelling. Echt, in 1 woord briljant. Echt prachtig zoals ze dat weergeven, die dieren, die kostuums… Geniaal. Na een paar minuten vallen de mensen echt amper meer op en zie je alleen de dieren nog. Het verhaal kent iedereen, dus daar zal ik niemand mee vervelen. De zang was top, de sfeer echt fantastisch. Kan echt maar 1 minpuntje bedenken: nederlands. Maar dat had ik bij de tekenfilm ook al, dergelijke films en musicals zijn origineel in het engels geschreven en je merkt dat vertaalde liedjes gewoon net niet kloppen. Het is allemaal net een stukje verbogen of net een stukje minder mooi of goed, om het kloppend te maken. (En daarnaast, ik vind engelse nummers over het algemeen al beter, dus zeker hier) Maar ik heb me kapot gelachen om Zazu (de bediende van de koning, die maffe vogel), de hyena’s en Rafiki (die vage aap met die stok). Scar was echt Scar en Mufasa straalde macht uit, zoals het hoort. Zelfs Timon en Pumbaa waren goed, alhoewel de kerel de achter Timon liep een groen pak aan had wat in de jungle misschien perfect is, maar alle scenes buiten de jungle viel hij iets teveel op. Ook de scene waarin de dode Mufasa tot zijn zoon spreekt om hem weer op het goede pad te krijgen was steengoed. Een enorme leeuwenkop in de lucht, erg imposant. Yup, leuk avondje uit! Erg duur avondje uit ook, maar dat mag de pret niet drukken! Zoiets doe je ook niet al te vaak.

We zijn overigens vorige week naar de Da Vinci Code geweest. Ik was een beetje sceptisch, zeker na de slechte kritieken, maar ik moet zeggen, erg goede film. Vrij goede weergave van de film, ookal was de albino monnik niet zo heel erg albino en klopte het einde niet helemaal. Ook Ian McKellen vond ik in eerste instantie niet passen in zijn rol als Leigh Teabing, ik had een hele andere figuur in gedachten bij het lezen van het boek. Die gekke oude brit was in mijn gedachten een dikke engelsman met een dikke bril. Zo’n tikkie zweterig figuur, je kent ze wel. Maar McKellen vertolkte zijn rol prima. Maar, zoals ook bij LotR bijvoorbeeld, om het verhaal er echt goed in te krijgen, had de film toch minstens een half uur langer moeten zijn… wat weer te lang had geweest voor een film. Dus, Ron Howard, netjes gedaan!